اعتقاد به مهدویت ، به وجود مقدس مهدی موعود (ارواحنا فداه) امید را در دلها زنده می کند . هیچ وقت انسانی که معتقد به این اصل است ، نا امید نمی شود ، چرا ؟ چون می داند یک پایان روشن حتمی ، وجود دارد ... سعی می کند که خودش را به آن برساند .
ایمان و اعتقاد به امام زمان ، مانع از تسلیم شدن است و ملتهای با ایمانی که حضور قطب عالم امکان را در میان خود احساس میکنند . از حضور او امید و نشاط می گیرند و برای مجد و عظمت اسلام ، مبارزه و مجاهدت می کنند و با تکیه بر همین امید درخشان بود که ملت بزرگ ایران ، پرچم اسلام را به اهتزاز در آورد و افتخار طول تاریخ بشر و تاریخ اسلام شد .
در هدف گیری و نشانه گرفتن برای دورخیزهای تاریخی ، باز مسئله مهدویت نقش دارد . میان آن ملتی که برای خودش آینده ای نمی بیند و فکر می کند که :"بالاخره موج فساد ، دنیا را روز به روز بیشتر می گیرد . ما هم چند صباحی محض تکلیف مقاومتی هم می کنیم ، اما آخرش چه ؟" و آن ملتی که می داند این مقاومت ، ایجاد یک گام بلند به سمت آن آینده ای است که خدای متعال وعده داده که برای بشریت پیش می آید ، آن هم نه یک وعده مبهم بلکه یک وعده روشن ، فرق هست . رهبر آن ماجرا هم مشخص است که چه کسی است . او حی و حاضر و زنده است ، و دل او ، متصل به ملا اعلا و غیبت است . ملتی که به چنین چیزی اعتقاد دارد ببینید که برای چه اهدافی دور خیز میکند و چه طور همت اش بالا می رود ! این عقیده ، عقیده بسیار مهمی است ، کما این که انسان خیال می کند خدای متعال هم این واقعیت را با همین تدبیر ایجر کرده که انسانها بتوانند با همت و اراده خود و با این پشت گرمی محکم را هها را طی کنند تا این که ان شاءالله آن بزرگوار بیایند و دنیا شروع شود .
نفس وجود این پشتوانه عظیم ، هر انسانی را چنان مستحکم می کند که می تواند در همه میدانهای دشوار ، وارد شود .